Bitcoin, αριστερά και δεξιά
To Σεπτέμβριο του 2011 το κύριο θέμα στην επικαιρότητα σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν το κίνημα του Occupy Wall Street που απαιτούσε αλλαγές και ένα νέο πιο ανοιχτό οικονομικό σύστημα. Ένα χρόνο αργότερα και μετά την εξασθένηση του Occupy Wall Street, το Σεπτέμβριο του 2012, ξεκίνησε το Bitcoin Foundation με στόχο αν επιταχύνει την ανάπτυξη του Bitcoin σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλοί Bitcoiners παρομοίασαν το κίνημα του Occupy Wall Street με το Bitcoin, και υποστήριξαν ότι θα πετύχει εκεί που αυτό απέτυχε. Ενώ το Occupy Wall Street ήταν ένα κίνημα αρκετά ποικιλόμορφο, με ανθρώπους από όλα τα φάσματα, ηλικίες και φύλα, το κίνημα του Bitcoin ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα χώρος κυρίως λευκών ανδρών. Μια άλλη κύρια διαφορά είναι ότι το Occupy Wall Street είχε ως κύριο στόχο τις μεγάλες εταιρίες, σε αντίθεση με τους Bitcoiners που είναι γενικά αρκετά “ανεκτικοί” προς τις εταιρίες και στόχος τους είναι η κρατική παρέμβαση στην οικονομία (άλλωστε πολλοί από αυτούς απεχθάνονται την έννοια “κοινωνία” και πιστεύουν σε ένα κόσμο από ανταγωνιστικά άτομα που καθορίζουν μια αγορά). Όσο αναφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις τουλάχιστον στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας το Bitcoin είχε ένθερμους υποστηρικτές κυρίως άτομα από τον σκληρό “φιλελέυθερο” χώρο, που πιστεύουν στην “αγορά” ως μια κάποια θεότητα που κάποιους επιβραβεύει και κάποιους τιμωρεί.
Ακόμα και σήμερα οι υποστηρικτές του Bitcoin υποστηρίζουν ότι θα οδηγήσει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, αλλά αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας και φανταστούμε ότι κάποιος διαμοιράζει τα 21 εκατομμύρια Bitcoins ισομερός στους 7.5 δις ανθρώπους παγκοσμίος, τότε αντιστοιχεί περίπου 0.0027 Bitcoin σε κάθε έναν από εμάς, αλλά από την αρχή το σύστημα του Bitcoin είχε σχεδιαστεί ώστε να ευνοήσει τους δημιουργούς του και αυτούς που θα το αγκάλιαζαν πρώτοι αφού αρχικά έδινε Bitcoins ανά 50άδες σε κάποιον που απλά είχε έναν υπολογιστή σπίτι του αρκετά ικανό να τρέξει το σύστημα. Προφανώς αυτή η σύγκριση είναι “άδικη”, αφού τίποτα το οποίο έχει τον σκοπό του να είναι “συλλεκτικό” δεν μπορεί να είναι διαμοιρασμένο δίκαια, αλλιώς δεν θα ήταν “συλλεκτικό”, και το Bitcoin αυτό τον σκόπο είχε και έχει με τον περιορισμό των 21 εκατομμυρίων, να γίνει κάτι το “συλλεκτικό” όπου ο κάτοχος του θα βγάλει κέρδος όσο η αξία του νομίσματος θα ανεβαίνει. Αυτός είναι και ο λόγος που μεγάλος μέρος της κοινότητας του Bitcoin σταμάτησε να το βλέπει ως “χρήμα” και άρχισε να το βλέπει ως μια μορφή επένδυσης. Άλλοι πάλι, όταν τους υποδεικνύεις ότι πάνω από μια δεκαετία μετά την γέννηση του σχεδόν πουθενά δεν μπορείς να αγοράσεις κάτι σε Bitcoin, συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι θα γίνει χρήμα στο μέλλον…
Όπως υποστήριξε ο Ζαν-Πιέρ Φαγιέ στην Θεωρία των δύο άκρων, “η ακροαριστερά και η ακροδεξιά αντί να βρίσκονται στα αντίθετα άκρα ενός γραμμικού πολιτικού συνεχούς όπως υπονοεί και η παραδοσιακή ορολογία που παραπέμπει σε μία αντίθετη “δεξιά” και “αριστερά”, στην πραγματικότητα μοιάζουν πολύ μεταξύ τους”. Πολλοί στο χώρο των crypto θα τοποθετούνταν στο αριστερό-αναρχικό άκρο του πολιτικού τόξου, ενάντια σε κάθε τι κρατικό αλλά και κάθε τι καπιταλιστικό, ακόμα περισσότεροι όμως είναι αυτή που είναι μεν ενάντια σε κάθε κρατική παρέμβαση αλλά πιστεύουν σε μια κοινωνία της αγοράς, που τα πάντα θα καθορίζονται από την προσφορά και την ζήτηση.
Κάποιοι στον χώρο των crypto βρήκαν την ευκαιρία να περιτυλίγουν τις απάτες τους με ένα μανδύα κάποιας ιδεολογίας, συνήθως του αναρχοκαπιταλισμού… Μια ιδεολογία βασισμένη στην αυστριακή σχολή οικονομικής σκέψης που υποστηρίζει την εξάλειψη οτιδήποτε κρατικού και την δόμηση της κοινωνίας αποκλειστικά στην βάση της ατομικής ιδιοκτησίας. Τώρα… αν αυτή η σχολή σκέψης έχει την παραμικρή συγγενεια με τον αναρχισμό είναι μια άλλη (μεγάλη) συζήτηση, η ουσία είναι ότι οι περισσότεροι στον χώρο δεν ενδιαφέρονται και δεν έχουν καν ιδέα περί οποιασδήποτε ιδεολογικής κοινωνικής και πολιτικής χρειάς των crypto. Απλά θέλουν να γίνουν πλούσιοι όσο πιο γρήγορα γίνεται… και μια κάποια ιδεολογία είναι ένα καλό περιτύλιγμα στην απληστία τους.